Aşk-ı Nebi

Cahiliyye devrinde insanlık koyu bir karanlığa gömülmüştü. Cehalet katranlaşmış, sapıklık ve azgınlık çıldırmış, fitne ve fesat hortlamış kan davaları sebebiyle çöller adeta kan gölüne dönmüştü.

Hak ve hukuk daima güçlüye aitti. Gücü eline geçiren zalimleşiyor, toplumdaki zayıfları ve kimsesizleri eziyordu. Merhum Akif’in “Dişsiz mi bir insan onu kardeşleri yerdi” şeklinde ifade ettiği vahşet yaşanıyor. Zorba ayaklar altında çiğnenen mazlumlar acı feryatlar içinde hayatta kalma mücadelesi veriyordu. Cahiliyye itikatları insanı alçaltıyordu. Sahih inanç ve akide bozulmuştu. Bir kısım insanlar kendilerini Allah’a ulaştıracağına inandıkları elleriyle yaptıkları putlara tapıyordu. Bu karanlık çağda Ukaz panayırındayız.